آفریدگارا! تو را سپاس که ما را هدایت کردی، عقلمان دادی. برای راهنماییمان به «صراط مستقیم»، انبیاء را مبعوث کردی. نعمتهای مادی و معنوی، کوچک و بزرگ، آشکار و نهان را به وفور و سرشاری، برایمان مهیّا ساختی. رکوع ما، در برابر تو، نشان خضوع و تواضع ماست. ما در مقابل هیچ قدرت و ابرقدرتی خم نمیشویم و سر تسلیم فرود نمیآوریم و راست قامتی خود را نمیشکنیم، ولی در برابر تو، که کمال بیپایان و قدرت بیانتهایی، تعظیم میکنیم، گردن خم میسازیم، به خاک میافتیم، «سجود» میکنیم، پیشانی بر زمین میگذاریم، تسبیحگوی توئیم و زبان به ستایش تو میگشائیم: «سبحان ربّی الاعلی و بحمده ...». خدایا! تویی که میتوانی گناهانمان را ببخشی. اگر تو عفو نکنی، فردای قیامت، گرفتاریم. اگر تو هدایت نکنی، به بیراههها میافتیم. اگر تو دستمان را نگیری، اسیر دست شیطان و هوای نفس میشویم. اگر تو، توفیق عبادت و اطاعت و بندگی ندهی، از تو دور میشویم، و دوری از تو دوری از حقیقت و پاکی است، و آنان که از حقّ و پاکی و راستی دورند، به دوزخ میروند. خدایا!... تو بخشنده خطاهایی، در قنوتمان از تو مغفرت میطلبیم و رحمت میجوییم. تو بخشنده گناهانی و مأیوس شدن از رحمت تو، خود گناه است.(35) تو چنان رحیم و مهربانی که بدیهای ما را هم به حسنات، تبدیل میکنی.(36) رحمتی کن تا در دام گناه گرفتار نشویم و دانه هوس فریبمان ندهد و اسیر و محبوس قفس مادیّات و شهوات نشویم. تنها بنده توییم و دست نیاز و حاجت، فقط به سوی تو میگشائیم: «ایّاک نعبد و ایّاک نستعین» ما چه میخواهیم که تو نداری؟ ما چه نیاز داشتهایم که ندادهای؟ کدام دام و خطر و ضرر بوده که ما را از آن برحذر نداشتهای؟ کدام نیکی و سعادت و رستگاری است که ما را به آن دعوت نکردهای؟ ای کانون همه خوبیها! ای سرچشمه همه پاکیها! توفیقمان ده، که بنده شایستهای برای تو، ای خدای شایسته و بیهمتا باشیم و از وسوسهها و گناهان، که در واقع، بیراهه است، دوری کنیم. خدایا! ... وقتی در برابرت به خاک میافتیم، یعنی ما از خاکیم و خاک خواهیم شد و چون سر از سجده بر میداریم، یعنی پس از مرگ، دوباره بر میخیزیم، تا حساب اعمالمان را پس بدهیم. سجود، روح فروتنی و عبودیّت را در ما زنده میکند. حالتی است معنوی که تو بیش از هر حالتی آن را میپسندی. دوست داری که بندگان خطاکاری چون ما، چهره بر خاک بگذاریم و تو را صدا بزنیم و «یاربّ، یاربّ» بگوئیم، تو جوابمان بدهی، و ببخشایی. تشهّد ما، شهادت به یگانگی خدا و رسالت پیامبر است. سلام ما در پایان نماز، درود به رسول خدا و پاکان و صالحان و فرشتگان و همه مؤمنان است. خدایا!... ای خدای رحیم! نمازمان را قبول کن و ما را بندهای قرار بده که حقّ تو را بشناسیم و در اطاعت فرمانت بکوشیم. 35) سوره زمر، آیه 53. 36) سوره فرقان، آیه 70.
